NECATİ LUGAL

NECATİ LUGAL, 2 Nisan 1878’de İstanbul’da doğdu. Küçük yaşta hafız oldu. Arapça ve Farsçayı öğrendi. 1907 yılında Fatih Camii’nde ders vermeye başladı. Muhtelif okullarda ve medreselerde 1917 yılına kadar dersler verdi. 

1917 yılında Almanya’da okuyan Türk öğrencilere öğretmen olarak tayin edildi. 

1919 Yılında Hamburg Üniversitesi, Şarkiyat Enstitüsü’nde göreve başladı. 

1939’da Türkiye’ye döndü. Beyazıt Kütüphanesi müdürlüğüne tayin edildi. 

1943 Yılında AÜ Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, Şarkiyat Enstitüsü profesörlüğüne getirildi. Burada pek çok bilimadamı yetiştirdi. 

1956-1957 ve 1959 yıllarında Bonn ve Frankfurt Üniversitelerinde misafir profesör olarak çalıştı. Sayısız öğrenci yetiştirdi ve Türk kültürünü yabancı ülkelerde yaymaya çalıştı. 

1960 yılında, yeniden hazırlanan üniversiteler yasasında yaş haddi kaldırıldığından, AÜ İlâhiyat Fakültesi, Klasik Dînî Türkçe Metinler Kürsüsü profesörlüğüne tayin edildi. 

1964 yılında hayata gözlerini yumdu. Eserlerinden bazıları şunlardır: 

• Ahbârü’d-Devleti’s-Selçukiyye (Ali Hüseynî’den, 1943), 
• Farabî’nin Tabiat İlmi’nin Kökleri Hakkında Yüksek Makaleler Kitabı (Aydın Sayılı ile, 1951), 
• Fatih Devrine Ait Bir Münşeat Mecmuası (Adnan Erzi ile, 1956), 
• El-Evâmirü’l-Adliyye Fi’l-Umarı’l-Alaiyye (1. cilt, İbn Bîbî’den, A. Erzi ile, 1957), 
• Karahanlılar ve Anadolu Selçukluları (Karahanlılar bölümü, Müneccimbaşı Ahmet b. Lütfullah’tan, 1962), 
• Kitab-ı Diyarbakırıyya-Akkoyunlar Tarihi (Ebubekir Tahranî’den, Faruk Sümer ile, 1962), 
• Şehnâme (4 cilt, Firdevsî’den, 1945), Zafernâme (Nizameddin Samî’den, 1949), 
• Latifî (Osman Beşer ile, Tübingen, 1942).